Dierentuin, Refugio, Naderend afscheid

Haay allemaal,

toch nog even een laatste update voordat ik morgen weer richting huis vertrek. Dinsdag zijn Bar en Moon wel gaan werken, ik ben thuisgebleven omdat ik me niet zo lekker voelde, heb ook heel de middag liggen slapen.

Woensdag hadden we een snipperdagje genomen en zijn we lekker naar de dierentuin gegaan, een stukje buiten Mérida. Na wat zoeken naar de goede bus stonden we weer in een propvolle brakke bus. We dachten dat het moeilijk zou worden de halte te vinden, maar de bus bleek als eindbestemming de dierentuin te hebben, dus we hadden ons voor niks 'zorgen' gemaakt.

We waren nog aan het betalen toen er al een werknemer op ons af stoof met de aanbieding ons een rondleiding te geven. Dat hebben we maar afgeslagen, en we hebben gewoon lekker zelf wat rondgelopen. De dieren zaten in vrij kleine kooitjes, en de afstand tot de mensen was echt klein, dus onze voornaamste reactie was vooral dat we het zielig vonden. Veel van de dieren leken ook erg nerveus en waren aan het ijsberen.

Het park zelf verder was erg mooi, sfeervol aangelegd met veel gras en trappetjes en paadjes. Als je helemaal naar boven doorliep kwam je zelfs bij 2 prachtige watervallen, waar we natuurlijk de nodige foto's van hebben gemaakt. Al met al zeker de moeite waard gezien te hebben!

Hier in de buurt, vlakbij onze posada is ook een mooi bergpad, eerst een aantal trappen naar beneden en dan nog stukken die steil naar beneden gaan. Moon traint daar regelmatig, dus gister besloten Bar en ik dat ook maar 'eventjes' te lopen. En dat hebben we(vooral ik natuurlijk) geweten! Omlaag ging nog wel, hoewel dat ook al redelijk zwaar was. En toen moesten we omhoog... Man, niét te doen! Na 3 meter was ik al kapot, en er werden de nodige pauzes ingelast. Ik denk dat Bar en ik er ongeveer een uur over hebben gedaan om boven te komen(mijn schuld hoor), waar Moon er ongeveer 20 minuutjes over deed. Niet om over naar huis te schrijven dus haha. (Ja ik ga écht sporten als ik terugkom.)

Gistermiddag gingen we zoals 'altijd' naar de Refugio, ditmaal 4 man sterk, omdat Hanna ook graag een kijkje wilde nemen. Toen we aankwamen werden we begroet met de erg prettige mededeling: 'No hay niños'. M.a.w.: er waren geen kinderen. Die waren op een onaangekondige 2-daagse bergtocht. Alleen het nieuwe, 2 maanden oude babytje(super lief!!! Prematuur, en dus superklein en maar 2 kilo) en de 1-jarigen Saron en Maria waren, die lagen te pitten. Na wat foto's te hebben gekeken van de 'vader' en nadat Ramoon en ik de baby de fles hadden gegeven keerden we weer terug naar huis. Wat wel jammer is, want dit houdt in dat ik de kinderen niet meer zie voordat ik vertrek, wat ik echt heel erg jammer vind.

Vandaag zouden we eigenlijk gaan zwemmen, maar heeft heel de nacht geregend, en ook vanochtend was het behoorlijk grijs. Nu(12:43) is het wel weer redelijk opgeklaard, maar hebben we geen zin. Dus hebben we besloten maar gewoon lekker uitgebreid te gaan lunchen en daarna wel te zien wat we gaan doen. Vanavond gaan we iig uit eten omdat het mijn laatste (snik!) avond is.

Dus hierbij, lieve allemaal, tot heel snel, ik hoop zondag weer in Hollandistan te zijn.

Liefs en Groetjes, Anne-Carlijn