Lang geleden!

Haay allemaal, das lang geleden, maar das met een goede reden. Ik heb echt een ontzettend gaaf superweekend gehad!! Ik ben het afgelopen weekend(vrijdagochtend t/m zondagavond) namelijk in Los Llanos geweest, een gebied in het platteland van Venezuela, op ongeveer 9 a 10 uur rijden van Mérida. En het was ZO ontzettend gaaf! Het gezelschap bestond uit de studenten van de posada, een van de reisorganisatiemedewerksters(Jenny) en een hele coole gids. We waren uiteindelijk met zijn negenen.

Na een aantal uren door een ontzettend mooi landschap te hebben gereden, wat wisselde van bergen, naar heuvels met palmen, naar uiteindelijk weidse grasvelden met heel veel water(Het is regenseizoen hier). Super ook als je je bedenkt dat in hun zomer heel dat gebied dus droog was. Onderweg zagen we al een aantal krokodillen in het water, onze gids heeft zelfs nog een kleintje gevangen die op de weg lag. Vrijdagavond laat kwamen we aan in het kamp; een paar gebouwen en een grote familie die daar woonde. Ze hadden geen elektrisch licht, dus we hadden avondeten in het donker, met een kaars. Lekker primitief, maar heel goed te eten. Daarna gingen we naar onze 'bedden', we sliepen namelijk in hangmatten. Super tof dus. Minder tof waren de muggen, ik zit nu echt helemaal onder, maar dat is overkomelijk.

´s Ochtends werden we wakker door de haan, en ook door 2 knorrende varkens die door het kamp stoven. Ook liep er een jonge Capibara rond, een vreselijk schattig bruin beestje. Na het ontbijt met arrepa's, een soort kleine shoarmabroodjes waar je een eimengels in kon doen, gingen we op weg met de auto, naar de boot. In Los Llanos hebben we trouwens constant óp de auto gezeten, wat zo'n soort bagagerek bovenop had, heel leuk.

Met de boot gingen we een aantal rivieren op, die in de zomer er of niet waren, of te ondiep waren. We hebben toen echt ontzettend veel gave beesten gezien. Om de zoveel meter zaten er Leguanen in de bomen, we hebben zoetwaterdolfijnen gezien(ja echt, zo gaaf!), een aapje dat van boom naar boom sprong, schildpadden, krokodillen die aan de kant lagen. Heel erg gaaf dus. Na de boottocht gingen we terug naar het kamp, om het nationale gerecht van Venezuela te eten, Papajohn(of hoé ze het ook schrijven). Dat gerecht staat voor de vermenging van indianen, negers en de blanke Spanjaarden, waar de hedendaagse Venezolanen uit bestaan. Eenn vleesmengsel staat voor de indianen, rijst staat voor de blanke Spanjaarden, en zwarte bonen staan voor de negerinvloed. Het was een erg lekker gerecht, het eten was er sowieso erg lekker.

's Middags gingen we kijken of we een anaconda konden vangen, waar de gids eigenlijk niet op rekende vanwege het regenseizoen. Maar je raadt het al, het lukte de mannen van het kamp, onze gelegenheidsgidsen tóch om een anaconda te vangen, echt super gaaf. Uitgebreid foto's gemaakt natuurlijk, waarna we m weer hebben losgelaten. Daarna zijn we weer bovenop de auto teruggegaan naar het kamp, waar we tijd hadden voor een Siësta in de hangmat, of konden gaan zwemmen. Daarna gingen we weer op weg, ditmaal om ons avondmaal bij elkaar te gaan vissen: Pirañas. Behalve de gidsen en Jenny lukt het niemand om ze te vangen, maar gelukkig kregen de gidsen genoeg bij elkaar voor het avondeten. Ik heb het zelf maar bij de alternatieve kip gehouden(ben geen visliefhebber), maar volgens mijn tafelgenoten waren ze goed te eten. 's Avonds was iedereen doodop, en we gingen dan ook vrij vroeg slapen. Rond een uur of 1 's nachts was er nog een expeditie met als doel een krokodil te vangen, maar dit lukte niet.

Zondagochtend splitsen we op, de helft ging eerst paardrijden, de andere helft ging Pirañas vissen en daarme proberen een krokodil te vangen. Toen we een aantal Pirañas bij elkaar hadden reden we elkaar tegemoet, en wisselden. Ik zat de 2e helft op het paard, dus ik heb de krokodillenjacht niet meegemaakt, maar er werd weer niks gevangen. 's Middags hadden we mazzel, we kwamen namelijk Chilo tegen, de grootste miereneter ter wereld. Het leuke is, Chilo schijnt fan van te zijn van bier, dus dat hadden we bij ons. Helaas had hij waarschijnlijk al bij een ander kamp bier gehad, want hij dronk 'maar' een half flesje. Hierna gingen we weer terug het dak op, naar het kamp.

De jongens trapten een balletje, en wij praatten wat met de vrouwen uit het kamp. Er waren ook 2 kindjes van iets meer dan een maand, erg schattig, die mochten we ook nog vasthouden. Het was niet duidelijk wie nou precies de moeders waren, zoveel vrouwen bemoeiden zich met de kindjes. Na een overdadige lunch begonnen we met inpakken, en niet lang daarna vertrokken we. Wat later dan gepland, maar het was er ook zo gezellig. Na een voorspoedige terugreis, en wederom heerlijk eten(vlees van boven het vuur, was ontzettend lekker) waren we terug in Mérida. Helemaal kapot.

Ik probeerde dit gister al te plaatsen, maar toen viel het internet in het café uit. Ik ga nu proberen foto´s erop te zetten, ze staan al op de computer, dus wie weet. Ik schrijf later meer.

Heel veel groetjes, Anne-Carlijn