Spierpijn!

Haay allemaal,

zoals mijn titel al duidelijk maakt ben ik erg zielig:P Gister hebben Barbara, ik en nog een Schot uit een andere posada gecanyoned, hier vlakbij, en het was echt supergaaf! Anders dan in Francia, en vooral ook wat enger bij tijden. Er zaten 3 watervallen in ons parcours, waar we doorheen abseilden. Het was echt heel gaaf, maar ook wel echt eng bij tijden. Bij de 2e waterval kwam je bij het afdalen gedeeltelijk onder het water, wat dus keihard op je helm kletterde. Ook moesten we op een gegeven moment van een 5 meter hoge rots afspringen. Wat niet zo erg is, was het niet dat we in een soort riviertje tussen 2 rotswanden in moesten springen. Van ongeveer 1,5 meter breed. Dus daar heb ik wel even stilgestaan haha, maar het ging allemaal (natuurlijk) goed.

Ik had gistermiddag al wat spierpijn, maar nu kan ik echt amper nog lopen. Maar misschien heeft dat ook wat te maken met een heel erg geslaagde stapavond gister. Jenny, Jen, Barbara, Ramona(het nieuwe meisje dat gister was aangekomen en ondanks jetlag tóch meeging) en ik hadden eerst op het balkom wat Cacique(Venezolaanse rum)-Cola's gedronken, waarbij we al behoorlijk wat aandacht kregen van de voor onze posada verzamelde groepen mensen/kerels(en nu geen foute dingen denken, die verzamelen zich op de voor onze posada liggende Plaza las Heroinas, elk weekend). Eentje moonde naar ons, en een ander begon te dansen en zijn shirt uit te trekken. Ja wilde toestanden haha.

Na het nodige getut(5 vrouwen he) vertrokken we per taxi naar de disco. Hier betaal je entree, en dan krijg je bonnen voor een aantal drankjes, afhankelijk van wat je drinkt. De entree leek me eerst wat hoog: 20.000 Bolívar, omgerekend iets minder dan 7 euro, maar daar kreeg je voor bijbetaling van 1 euro 3 Cuba Libres voor. Dus dat was heel prima haha. En na die 3 Cuba Libres hebben we niks meer zelf betaald haha, blijkbaar is het daar normaal om als groep een fles rum en cola te kopen. Dus daar kregen we het nodige van aangeboden. Ramona en Jen vertrokken wat eerder, maar Barbara, Jenny en ik hebben gedanst en gedronken tot het licht aanging haha. In een taxi naar huis gerold(bijna letterlijk haha) en in bed gedoken. Ja echt waar, allemaal alleen en in ons eigen bed.

En nu kan ik niet meer lopen. Ik moet zijwaarts de trap af want dat lukt al helemaal niet meer haha. Der is vandaag wat testosteron aangekomen, en hij is de enige kerel in ons vrouwenhuis, dus ik hoop dat ie dat aankan.

En dan nog wat betreft het werk. Zoals ik al vertelde zijn we vrijdag naar dat andere tehuis geweest. En dat was echt zoveel beter! Daar wonen maar 12 kindjes, en ze zijn ook veel kleiner en enthousiaster. Ik zat na 15 minuten al met een kindje op schoot(een meisje van net een jaar dat daar lekker rondstapt, super). Dus daar gaan Barbara en ik werken, we beginnen morgen. Het is wel een stuk lopen, heen, en terug gaan we met de bus, omdat het te gevaarlijk is aan het eind van de dag daar alleen terug te lopen.

Nu ben ik het typen echt zat haha, en anders komt dit bericht ook NOOIT op mijn blog. Lieve mensjes, ik typ snel weer iets! Als de computer beneden vrij is mag ik m gebruiken, dus dat is al heel fijn(en nog eens extra goedkoop haha).

Groetjes! Anne-Carlijn