Zoals beloofd..

Hierbij een langer bericht haha. Niet dat ik nou daadwerkelijk zoveel te melden heb, maar toch.

Gisteren zou onze eerste werkdag zijn, maar zoals alles hier was ook dat niet zeker. Barbara en ik waren op tijd ons bed uit, en gedouchet en met ontbijt op stonden we bij de bushalte(niet voor het eerst overigens, maar de bussen hier zijn een ramp). Jenny had ons, na meermaals vragen, duidelijk gemaakt dat we de bus naar San Jacinto moesten, die lángs het tehuis zou komen. Prima, dachten wij. Dus wij stappen braaf in de bus naar San Jacinto, een soort gammel brak ding met rood velours, bidprentjes op de voorruit en keiharde Reggaeton(je bent in Zuid-Amerika of je bent het niet).

Nou reed de bus sowieso al de verkeerde kant op de stad in, maar goed, hier kan alles, dus we wachtten gewoon braaf af. Uiteindelijk reed de bus wel een kant op die de goede zou kunnen zijn(Als je omringd wordt door bergen en je rijdt ergens een vallei in weet je echt niet of het de goede is). Omdat we dus via een andere weg reden dan met Jenny's auto wisten we totaal niet waar we waren, en of we wel in het goede dorp waren. Ook kende niemand het tehuis, en kon dus ook niemand ons helpen. Na eventjes rondgelopen te hebben in een ons totáál onbekend dorp hebben we toch maar een bus teruggepakt naar Mérida. Je maakt nog eens wat mee zo.

Terug aangekomen gingen we eerst maar eens verhaal halen bij Jenny, die beloofde met ons mee te gaan. 'Mañana'. Ookal was het pas een uur of 12. Maar goed, prima hoor, wij vermaken ons wel. We zijn lekker met een boek op de plaza gaan liggen(op een van de daarbijhorende grasveldjes dus), waar we nog aanspraak hadden van een groep alto-achtige personen. Waarbij maar weer eens bleek hoe prettig het kan zijn als niemand je taal spreekt, de bijnamen vlogen door de lucht(Onder andere pleeborstel voor een of andere mislukte hanekam haha).

Toen het tijd was voor wat te eten zijn Barbara en ik een pizza gaan halen, volgens mij komen we allebei hartstikke dik terug(zijn we dus echt Gordita's haha). Toen we daarna nog wat op straat liepen werden we aangesproken door een groepje jongens, of nouja, aangesproken. 'Foto, Foto' werd er geroepen. Nouja, vooruit dan maar. Het is een groepje dat op straat bepaalde dingen verkoopt of uitdeelt, dus we ontkomen er ook echt niet aan. Ze weten nu ook mn naam, dus elke keer als ze me zien wordt er heel hard gegild en geroepen. Wel leuk haha.

Verder krijgen we net te horen dat Jenny vandaag 'mucho trabajo' heeft, en dat wederom niet gaan vandaag. Venezuela, Venezuela. Ramona is er wel blij mee, want die heeft 's ochtends les en vanmiddag vrij. Dus we gaan iets leuks doen vandaag.

Verder is het Paragliden waarschijnlijk geboekt, voor zaterdag, uur of 3. Super gaaf, echt heel veel zin in. Morgen gaan we met de Teleférico, de langste en hoogste kabelbaan ter wereld. Vingers gekruist dat het morgenochtend mooi wolkloos weer is, want anders zien we nog geen bal. Zaterdagochtend gaan we waarschijnlijk zwemmen, en zondag(Mijn verjaardag *O*) hebben we plannen om de dierentuin eens te gaan bekijken, mits die open is. Ik zal proberen hierbij zoveel mogelijk foto's te maken, want ik heb veel te weinig om te plaatsen haha. De paar die ik heb ga ik er iig nu wel opzetten ook.

Ik schrijf snel weer, en dan hopelijk wel met verhalen over het werk hier. Maar we verwachten niks meer, het is gewoon afwachten. Iig heerlijk weer hier, dus niks te klagen verder. Vergeet ik bijna het goede nieuws! Ik ben ingeloot voor mijn studie Rechten, te Utrecht. Woehoeehh *O*

Tot de volgende blog! Groetjes, Anne-Carlijn