15 Minutes of Fame

Haay allemaal,

zoals de titel al wel duidelijk maakt kwam ik er net op een maffe manier achter dat ik(of iig mijn foto's) inmiddels een soort van bekendheid moeten hebben verworven. Hoe? Dat zal ik eens uitleggen.

Ik liep net dit internetcafé in, waarbij ik bij het kijken naar een vrije computer iets opmerkelijks op het beeldscherm van een ander zag. Namelijk een foto die ik gemaakt had bij het paragliden. Omdat ik diezelfde computer had gebruikt voor het plaatsen van mijn foto's zou het kunnen dat ie ze op de harde schijf had gevonden en nieuwsgierig was. Dus ik lach vriendelijk, en vraag of ie weet dat het mijn foto's waren(ik vond het allemaal wel grappig).

Ik krijg een hele verbaasde blik, en hij vertelde dat ie ze in zijn email had gekregen. Zijn email? Maar het zijn mijn foto's. Hij was inmiddels bij de foto waarop ik een stier nadoe naast een cactus, dus hij herkende me niet direct. 'Ben jij dat??' Ja dat ben ik, hoe kom je aan mijn foto's? Dus hij liet me de mail zien, een doorstuurmail naar een man of heelveel, met als titel 'buenas fotos'. Nou, ok, maf maar toch bedankt haha.

Voor zover het verhaal over de 15 minutes of fame van mijn foto's. Waar ik nog niet over verteld heb is afgelopen weekend, wat ook weer erg leuk was.

Donderdag hebben we een dag vrijgenomen en zijn we(Ramona, Bar, Hanna(het nieuwe Engelse meisje) Martin en Toby(2 Duitsers in onze posada, op doorreis) naar de Aguas Termales gegaan, in Tabay, een dorp op ongeveer 30 minuten afstand met de bus van Mérida. Het klinkt meer dan het is, het was eigenlijk gewoon een klein ondiep warm zwembadje met een paar brakke gebouwtjes eromheen(Venezuela he). Maar het was al hartstikke lekker om gewoon in het water te kunnen zitten, wat eten erbij, een biertje respectievelijk flesje water. Dus het was een erg ontspannende dag. Ook idioot goedkoop trouwens. De bus was 2x 800 Bolívar, wat omgerekend ongeveer 50 cent is, we hebben 1000 betaald voor de jeep van Tabay naar de Aguas, en 5000 entree voor de Aguas zelf. Natuurlijk, al met al loopt het wel op, zeker met proviand en alles, maar toch, eigenlijk is het spotgoedkoop.

Vrijdagavond zijn Ramoon, Bar, Hannah en Toby(een van de josti Duitsers) wat gaan drinken in Calypso, de cocktailbar. Weer erg lekkere cocktails gedronken, en vroeg naar huis gegaan om genoeg slaap te krijgen voor zaterdag.

Wanntttt.. zaterdag gingen we paardrijden en mountainbiken in de bergen een stukje rijden van Mérida. Na de rit in de inmiddels bekende LandCruiser kwamen we aan bij het 'buitenhuis' van de eigenaar van Jakera. Echt een schitterend uitziende en ingerichte Finca in een soort bergdorpje. Daar werden de paarden voor ons(Bar, Hannah en ik, Ramoon wilde niet) klaargemaakt.

Na een stuk omhoog(heerlijk btw, lekker relaxed) begon het te gieten, waardoor we genoodzaakt waren onder een afdakje te duiken. We hebben gewacht tot het wat droger was en zijn toen weer gaan afdalen. Vlakbij de finca kwamen we weer in een regenbui en dus kwamen we nat en koud terug. Gelukkig waren er wat droge kleren, en na een heerlijke, door Ramoon en Chito(een van de Posada's gidsen/activiteitenbegeleiders) bereidde lunch, waren we allemaal weer droog, warm, en klaar voor het mountainbiken.

Na eerst nog wat gevist te hebben op forel(voor het avondeten, Ramoon ving er 2 en Chito 1) gingen we dan daadwerkelijk mountainbiken terug naar Mérida, 26 kilometer bergaf, super! Heerlijk zonnetje, goede fietsen, helmen, wij waren er klaar voor! Ramoon voorop, ik erachteraan en Hannah en Bar weer achter mij aan. Echt superhard naar beneden, wel ontzettend oppassen met auto's die achter en vooral vóór ons kwamen aanrijden. We hebben zelfs een paar auto's ingehaald, die naar onze smaak te langzaam gingen. Veel te snel waren we al weer bij de Posada, waar we lekker op de bank zijn neergeploft. Bijkomen voor de avond.

´s Avonds zijn we, zoals altijd natuurlijk, lekker op stap gegaan. Na wat getut en kledinggetwijfel zijn Ramoon, Hannah, Bar en ik op stap gegaan, met als doel Calypso(weer eens). Hier hebben we maffe foto's gemaakt, van de cocktails genoten(in mijn geval misschien iets te veel haha) en na een geslaagde avond weer in de taxi naar huis gerold(heerlijk, goedkope taxi's).

Zondag waren we te brak om ook maar iets te doen, met andere woorden, we hebben heel de dag op de bank gehangen. Maandag was er een bekend gezicht, Reni was voor een dag terug bij ons. Eerst ff gezellig bijgekletst en foto's gekeken, maar toen was het weer tijd voor ons om te gaan werken. 's Avonds wilden we oorspronkelijk uit eten gaan, maar Marlene had al gekookt, dus besloten we maar later op de avond een pizza te halen. Zo'n lekkere grote kingsize pizza. Die hebben we gehaald, en het was erg geslaagd om m lekker op te eten onder het genot van What About Brian en Grey's Anatomy(Serieavond all over again haha).

Vanochtend hebben we Reni naar het vliegveld gebracht, waarbij we meteen zelf nog allerlei dingen ontdekten, zoals een tax die betaald moest worden, en dat je je tas kon laten sealen voor een bepaald bedrag. Erg handig voor mijn vlucht natuurlijk, aanstaande zaterdag al. Voorlopig neem ik me maar even voor zoveel mogelijk te genieten van mijn resterende dagen, opeens lijkt er nog zoveel te zijn dat gedaan moet worden. Maar ik zie wel, het komt wel goed.

Groetjes, Anne-Carlijn