Yes, eindelijk een update!

Hey allemaal,

Bij deze dan! Ik heb mezelf eindelijk aangezet tot het daadwerkelijk schrijven van een update, maar waar ik toch moet beginnen!

Nouja, om maar meteen heel ver terug de geschiedenis in te gaan, mn eerste week hier was meteen een hele drukke. Conny moest veel administratie-gerelateerde dingen regelen, en liet daarom de leiding van het project in principe aan mij en Tommie over. Dus mijn eerste echte week was erg druk, maar het ing allemaal goed, waar we trots op konden zijn, gezien dat we 2 staffmembers misten ook nog eens.

Pff, er is zoveel gebeurd dat ik eigenlijk niet weet waar ik moet beginnen. Ik zal maar proberen wat te vertellen over mn algemene indrukken.

Het is moeilijk om uit te leggen hoeveel impact deze ervaring heeft. De kindjes zijn niet echt ondervoed, maar ze hebben wel vrijwel altijd vieze kleren aan, met gaten, en ze ruiken vaak zacht gezegd ook niet al te fris. Soms komen kindjes zonder shirt of broek, en heel veel hebben geen onderbroekje, waar ik inmiddels allang niet meer van op kijk. We proberen daartegen te doen wat we kunnen, onder andere door de kleren te wassen terwijl ze op het project zijn en ze zolang kleertjes die we op het project hebben te laten dragen. Waarom niet gewoon nieuwe kleertjes geven denk je? Omdat die dan waarschijnlijk door de ouders worden verkocht, om alcohol te kopen of wat dan ook.

Niet alle ouders zijn alcoholisten hoor, veel ouders werken ook, met als consequentie dat de kinderen alleen thuis zijn, of beter dus, bij ons op het project. Kinderen moeten vaak thuisblijven en voor de ouders 'werken', water dragen en dat soort klusjes.
Ze zijn wel vrijwel allemaal normaal gevoed, ik heb maar een meisje gezien dat echt heel dun was.

Dan zijn er ook nog een aantal medische calamiteiten geweest, een meisje met zulke kiespijn dat ik er naar de tandarts gedragen heb, die die dag dicht bleek te zijn(voor niks anderhalf uur door de zon gelopen, erg fijn). De dag erna lijdzaam toe mogen kijken hoe de tandarts (wel met verdoving hoor) een kies eruittrok. Bij een meisje van 12, arm kind. Ook hebben veel kindjes wondjes, en laatst hadden we weer een kindje met een grote brandwond en huiduitslag. Het opgedroogde bloed zat nog op de wond, het is schrijnend om te zien hoe weinig er voor sommige kinderen gezorgd wordt.

Ook ben ik inmiddels een aantal keer in het Plakkerskamp geweest, wat in principe eigenlijk zo erg is als je het verwacht. Het zijn hele kleine krotjes, er scharrelen een aantal haveloze honden rond, je ziet veel te kleine kindjes met veel te grote tonnen water lopen. Opvallend is dat hoe haveloos en vies het hutje ook is, er staat een tv. Soms(vaak) zelfs een grote. Een van de slechte resultaten van de elektriciteit die ze sinds een paar maanden hebben.

Grappig is de taal die alle kindjes en staff spreken(behalve Afrikaans bij de kindjes en Engels bij de staff), namelijk Xhosa. Probeer maar eens met je tong te klakken en tegelijkertijd een k te vormen. Onmogelijk he? Zo spreek je het uit. Het is dus een taal met echt tongklakken en een soort smakgeluidjes, wat voor ons natuurlijk heel grappig klinkt. Grappig voor hun moet zijn mijn poging om Afrikaans te praten, hoewel ik vrij snel woordjes en zinnetjes heb opgepikt. (Kombuis voor keuken, kos voor eten, jelle in plaats van jullie, klaskamer in plaats van lokaal.) Dus ze begrijpen me redelijk denk ik.

In de weekenden heb ik een paar uitstapjes gemaakt inmiddels, Tommie, Stephanus en ik zijn een nacht in McGregor blijven slapen, in Conny's huis. Zij woont zelf bij haar man, maar een aantal adoptiekinderen wonen nog in haar huis. Als ik zeg dat dat een feestje bouwen was is het denk ik een understatement, het was een soort studentenhuis idee. Verder ben ik met Heidi, Stephanus en Dieter een dagje naar Kaapstad geweest, wat erg leuk was. Langs het erg toeristische Waterfront gelopen, door ontelbare malls en souvenirwinkels.

Het is niet alleen maar werken hoor, na het werken lig ik regelmatig hier in het zwembad, aangezien het hier nog steeds heerlijk weer is. Je begint al bikinistrepen te zien haha, waar ik heel trots op ben natuurlijk.

Leuk is dat we sinds kort een kleine nursery hebben opgezet, omdat we vonden dat er nog een onderscheid in leeftijd gemaakt moest worden die verder ging dan 'jonge kinderen' en 'oude kinderen'. Dus nu hebben we de hele kleintjes in het grote kinderen lokaal geplaatst(de scholen zijn weer begonnen, en de meeste 'grootkinders' gaan ook naar school, iig de eerste paar weken). De paar grote kinderen die wel komen zijn iig erg verongelijkt dat hun lokaal ingenomen is door kleintjes, maar dat is dan pech haha.

Dus daar breng ik eigenlijk mn meeste tijd door, spelen met de hele kleintjes, ze helpen met het eten, zorgen dat ze handjes wassen en een dutje doen, heerlijk werk haha! Ben nu zelfs zover dat ik ook luiers verschoon, een aantal kindjes lopen rond met handdoekjes met daaroverheen een plastic broekje als luier, wat zorgt voor een constante pis-geur. Gelukkig hebben we ook weggooi-luiers op het project, die ik ze liever laat dragen dan een handdoekje.

Waar ik nog niks over verteld heb is ook de kindjes die op een bepaalde manier iets met alcohol te maken hebben. Bij sommige kindjes kan je zien of merken dat de moeder waarschijnlijk alcohol heeft gebruikt bij de zwangerschap, wat je ziet aan bijvoorbeeld een afwijkend gezichtje, of raar gedrag. Ook kun je bij veel kindjes sporen zien van traumatische gebeurtenissen. Vooral Conny merkt inmiddels bij bepaald gedrag dat er waarschijnlijk iets gebeurd is.

Prettig is wel dat we inmiddels de volledige staff hebben, Xholiswa en Koleekha zijn allebei terug van Transkaap, hun geboorteomgeving. Dus dat betekent minder werk voor mij, of iig meer vrijheid om zelf te kiezen waar ik me mee bezig houd.

Zoals uit de foto's ook wel duidelijk is denk ik is Tommie's verjaardag geweest, inmiddels een week geleden. Xhosa traditie is om een stuk taart in de jarige zijn/haar gezicht te gooien, wat Xholiswa met plezier deed haha. Ja dat was leuk, taart en sap voor de kindjes, en een cadeautje voor Tommie.

Maar goed, als ik nog langer doorschrijf kan ik het volgens mij naar een uitgever brengen, dus ik laat het hier even bij. Later weer meer, en nu echt!

Veel groetjes, Anne-Carlijn

P.S. Mijn Nederlandse telefoon is bereikbaar, dus mocht je me willen smsen, dan zou ik dat nummer aanraden, scheelt je een cent of 50:p